เ ว ล า กั บ น า ฬิ ก า --> แ ต ก ต่ า ง แ ต่ เ ติ ม เ ต็ ม

แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอจริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อยเวลา... เดินไปข้างหน้านาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่าเวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับนาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืนนาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลยเวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไรนาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้นแล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกินแต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ยหรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไรถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้วย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?ฉันกับเค้า.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกันฉันกับเค้า.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกันฉันกับเค้า.. อาจเดินกันคนละเส้นทางฉันกับเค้า.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกันฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้า หาสิ่งใหม่ๆที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลังเค้า.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆ ใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้าฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลังเค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิมๆเค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไปแต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ … ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเค้าไว้แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละ ที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากันความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหายและสุดท้ายก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..**กันและกัน **