วันศุกร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2552

วันอังคารที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ปฎิทิน




Code Calendar by zalim-code.com

นาฬิกา

ตลก 6 ฉาก

บ้านของฉัน


ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น

เพื่อนเก่าเหมือนรูปถ่าย เพื่อนใหม่เหมือนรองเท้า

เพื่อนเก่า : เป็นคนที่อยู่กับเรา ตอนเรามีความรักครั้งแรก เป็นคนที่มีความทรงจำทั้งดีและแย่ร่วมกันกับเรา เป็นคนที่มีรูปติดอยู่ในสมุดเฟรนด์ชิปเล่มเดิม เป็นคนที่เซ็นชื่อกำกับตัวโตๆ ตรงคำว่ารักเรามากกว่าใคร เป็นคนที่มักวิ่งเข้ามาในความคิดถึง ตอนเราเหงา เป็นคนที่เราภูมิใจ เมื่อเล่าให้คนอื่นฟัง เพื่อนเก่า.....จึงเหมือนกับรูปถ่ายที่ถูกเก็บไว้ในอัลบั้ม ส่วนเพื่อนใหม่ : เป็นคนที่อยู่กับเรา ตอนเรามีความรักครั้งปัจจุบัน เป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ทั้งตอนที่เราผิดหวังและสมหวัง เป็นคนที่บอกเราว่าถึงแม้บางครั้งจะล้ม แต่ถ้าใจไม่แพ้ ก็สามารถจะเริ่มต้นวิ่งใหม่ได้ทุกเมื่อ เป็นคนที่ถ้าเราไม่สบาย จะรีบมาดูแล เป็นคนที่เราอุ่นใจ เมื่อเล่าให้คนอื่นฟัง เพื่อนใหม่.....จึงเหมือนกับรองเท้า ที่พร้อมจะเดินไปในทุกๆที่ ด้วยกันกับเรา ในชีวิตของทุกๆคน ต่างก็จำเป็นต้องมีทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่อยู่ในชีวิต เพื่อจะได้มีทั้ง ''ความทรงจำที่น่าภูมิใจ'' และ ''ปัจจุบันที่อบอุ่นใจ'' โดยการให้ความสำคัญกับ ''รูปถ่ายในอัลบั้ม'' หมั่นหยิบขึ้นมาปัดฝุ่น คิดถึงและนึกถึงเรื่องราวในภาพเหล่านั้นเสมอๆ แต่ขณะเดียวกัน ก็ต้องไม่ลืมที่จะหมั่นเช็ดฝุ่นให้กับรองเท้าด้วย อย่าให้การเดินไปด้วยกัน เป็นการเดินเหยียบย่ำกัน อย่าให้ความเคยชิน ทำให้หมดความเกรงใจและไม่ให้เกียรติกัน เพราะถึงแม้รองเท้าจะยี่ห้อดีแค่ไหน เพื่อนใหม่คนนั้นจะดีกับเราแค่ไหน ถ้าเราใช้งานแบบไม่ถนอม รองเท้าก็อาจพังได้ เพื่อนใหม่ก็อาจหนีหายไปจากเราได้ ซึ่งก็รู้ใช่หรือเปล่า ว่ารองดท้าดีๆ ที่ใส่แล้วเหมาะกับเรานั้น หาไม่ง่ายเลย เพื่อนดีๆ ที่เข้าใจเรานั้น หายากมาก และบางที...ตลอดชีวิต อาจเจอแค่คนเดียว เราเอามาจากหนังสือเล่มหนึ่งนะ เห็นว่าความหมายมันดีเลยส่งมาให้ ความหมายของคำว่าเพื่อนนั้นมีมากกว่านี้แต่ว่า เราจะต้องค้นหามันด้วยตัวเอง เมื่อถึงวันนั้นเราจะเข้าใจและพร้อมที่จะชื่นชมรูปถ่ายไปพร้อมๆกับการเดินด้วยรองเท้าที่เรารัก

วันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เ ว ล า กั บ น า ฬิ ก า --> แ ต ก ต่ า ง แ ต่ เ ติ ม เ ต็ ม

แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอจริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อยเวลา... เดินไปข้างหน้านาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่าเวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับนาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืนนาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลยเวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไรนาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้นแล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกินแต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ยหรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไรถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้วย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?ฉันกับเค้า.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกันฉันกับเค้า.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกันฉันกับเค้า.. อาจเดินกันคนละเส้นทางฉันกับเค้า.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกันฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้า หาสิ่งใหม่ๆที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลังเค้า.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆ ใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้าฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลังเค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิมๆเค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไปแต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ … ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเค้าไว้แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละ ที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากันความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหายและสุดท้ายก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..**กันและกัน **